Bir başına

Karanlýk gecenin zemherinde,
Ellerin arkadan kelepçeli.
Kuruyan dudaklarýn,
Sevdaya türkü mýrýldanýrken,
Ayaklarýn çýplak,
Duvarlar soðuk,
Tel örgülü pencereden,
Zifiri karanlýk sýzýr,
Odanýn çatlamýþ duvarlarýnýn arasýndan.
Namludan ayrýlmýþ bir mermi gibi,
Vahþice gelir ölüm,
Ve tek baþýna üþür soðuk yataðýnda ellerin.
Ranzanýn küf kokulu demirleri,
Burnunu sýzlatýrken,
Kapý eþiðine kadar dayanan ölüm,
Bir rüzgar uðultusu gibi,
Ve yere düþen kuru bir yaprak gibi,
Çatlamýþ topraðýn tenin de,
Ölü bir tohum gibi susuz kalýr, avuç içinde.
Gece soðuk,
Gece uzun,
Gece zifiri,
Ve bir direnç nefesin,
Soluk soluða,
Yaþama bir düþ kurar gibi,
Gerçi umut uzak deðildir sevdaya.
Gerçi sevda varsa yüreðinin üstünde,
Kursaðýndan kusarak ölümü,
Bir baþýna soluksuz,
Bir baþýna direnerek yaþarsýn sevdayý.

Ýbrahim Dalkýlýç
Sosyal Medyada Paylaşın: