insan severken gözleri kör oluyor sanki hayat toz pembe kötülüklerle dolu bu dünyada sadece yüreðinin atýþlarý ile meþgulken gözleri sevdiðinden baþka birþeyi görmezken hayatta ondan baþa bir þey düþünmezken hiç bir þeyin farkýnda bile olmuyor..!
ama bir gün öyle bir uyanýyor ki içinde büyük bir boþluk kalbi acýyor sanki yaþadýðý o kocaman dünyasý dar gelmeye baþlamýþ uzun süren bir uykudan uyanmýþ kocaman bir hayal kýrýklýðý tatlý rüyalarý kabuslarý olmaya baþlamýþ hayal kýrýklarýnamý yansýn kalbinin paramparça olmasýnamý yoksa o çok sevdiði taptýðý insanýn býçak darbelerine yalanlarýnamý..!
sevmek yürek ister bir insanda yürek yoksa ne sever nede mutlu olur herzaman kendini düþünür ben herþey ben olmaya baþlar ve iþte o insan herzaman kaybeder kazandým sanar ama kaybeder...
Sosyal Medyada Paylaşın:
EyLüL iLe DaMaRıN KaLBi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.