Tezgâhýnda yýllarca durmadan Hayatý dokudu bir kadýn. Ak saçlarýný çözdü tel tel, Acýlarýna kattý. Dokudu konuþmadan tek tek, Her acýdan türlü örnek, Her rengin içinde kan vardý.
.........................Bembeyaz tüylerinde güvercinin bir damla kan...
Kuytu bir köþede Bir çocuk aðladý umutsuz. Mor bir filiz büyüdü gözyaþýndan, Kýrptý gözlerini, Uçuþtu gitti umutlar. Gözlerinde, Kendinden büyük sorular kaldý.
Genç bir yüzü vardý, güneþ yanýðý, Kocaman bir de yüreði, Ýçine dünyayý alan. Tek kurþunla boþalttýlar içini, Umutlarý, kapkara aðaçlara asýlý kaldý.
..........................Vurulup tam kalbinden yere düþtü bir ak güvercin...
Sarpa sardý dünyada her þey, Fýrtýnaya tutuldu cevapsýz sorular. Daha hýzlý döndü dünya, Tersine, tersine. Tepetaklak oldu tüm duygular, Düþünceler yaðmalandý. Sýðmadý içlere acýlar, Her þey, ama her þey havalandý. Ak karaya karýþtý, daðlar denize. Sadece, Beyaz bir güvercinin gözlerinde Ýki damla gözyaþý kaldý.