Çalınmış Vakitlerimiz

Kýyýlarda bir ürperti beliriyor,
Sonsuzluk taþýyor gölgesiz yýkýntýlara,
Iþýksýz, zincirleme cümleler akýyor sonsuzluða,
Bu bir savaþtý sessiz bakýþmalara.
Göðüs germek, direnmek varlýðýný kabul etmekti bazý þeylerin,
Çelik bir duvar örmüþtü ürkek bedenler,
Bir avuç yalnýzlýðýn çýngýraklý soluklarýna.

Ucu açýk iki sonsuzluk vardý vitrinde,
Ýki katý umut, iki sýcak yara
Sonra birbirini büyüten iki acý sevda.
Kanýksamýþlardý acýyý belli,
Gizlenmiyorlardý hiç sisli gürültülerin arasýna.
Yücelttiler acýyý, yükselttiler semanýn odalarýna,
Usulca kanayan deniz kabuk baðlýyordu utancýndan,
Korkuyla bakýyordu göðün, üstündeki yansýmalarýna.

Güneþ gibi yükseliyordu ufukta sýrlarýmýz,
Tek gerçek kalmamýþtý saklandýðýmýz.
Kabul edelim artýk, aþk
Sonsuzluða yenik bir zaman dilimi.
Bende ay ýþýðýna hapsolmuþ bir çift göz
Sende denize düþen bir kar tanesi.

Sosyal Medyada Paylaşın: