BABAN CENNETE GİTTİ YAVRUM…

BABAN CENNETE GÝTTÝ YAVRUM…

Aklým almýyordu, ÖLÜM neydi?
Neden ölürdü Babalar?
Neden Býrakýr giderdi?
Neden geri gelmezlerdi sevdiklerine?...

Göz yaþlarým içimi yakýyordu.
Ölüm acýsý bu muydu? Göz yaþý yakýyordu
Kuruyordu tenim. Gücüm kesilmiþti…
Sorular ardý ardýna sýralanmýþtý kafamda…
Çaðýrýyordum ses vermiyordu babam.

Oysa Ne çok severdi beni,
O güçtü, umuttu…
Korkularýmýn üstüne yürüyen daðýmdý,
Yarýnlarýmdý, yemyeþil hiç kurumayan
Hayata tutunduran baðýmdý…

Usulca sildiler göz yaþlarýmý,
“Baban cennete gitti” dediler.
Nasýl yýkýlmýþ, nasýl yüreðim sýkýlmýþtý…
Cennet güzel bir yer, orda seni görecek dediler..
Ama babam beni çoook ama çok severdi.
Güzel yerlere bensiz gitmezdi.
Bilirdi gece korktuðumu,
Uyumadan yataðýmý terk etmezdi.
Babam cennet için beni mi terk etmiþti. Ama neden?

Gitme baba gitme Cennete de olsa bensiz gitme.
Gitmesin babalar …
CENNETE de olsa çocuklarýndan ayrý.



Bu Þiir babalarýný benim gibi çocuk yaþta kaybedip sevgisine doyamayan, hasreti o cocuklarýn da Baba olmalarýndan sonrada dinmediði,
Yüreklerinin hala çocuk olduðu tüm insanlara gelsin..
BABALAR ANNELER CENNETE DE OLSA HEMEN ÖLMESÝN

Þenol KÖKSAL 29.08.2015



Sosyal Medyada Paylaşın: