Tanrýnýn harçlýðýný erken kestiði bir yürek... Ve bayramlýklarý kirlenmiþ bir çocuðun kýrgýnlýðý... Bol bol hissedeceðim bu duyguyu...
Gittiðim yerlerde güzel güzel ölümler ýsmarlayacaðým kendime... Ve her ogünde bir davetiye... Hala gelmeyen azraile...
Öyle derin derin nefes almayý da terk edeceðim... Kalbimin heyecanla hýzlý hýzlý atmasýný ve bol bol uyumayý, kendimle konuþmayý da, uðradýðým ilk durakta raylarýn altýna býrakacaðým... Cennetimden ayrýlýp, yarýnlarý terk ettikten sonra, sanýrým zor olmasa gerek bütün bunlar...
O kadar yalnýz öleceðim ki... Sokaklar tabutum, yýldýzlar kefenim olacak... Ve gözlerinden çaldýðým küçücük bir umut parçasý, cehennem yolunda kýlavuzum olacak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fuat ARSLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.