Sen gidiyordun Ve ardýn sýra can gidiyordu Köpekler mutluluk naralarý haykýrýyordu Karanlýk gök yüzüne Sen gidiyordun Bedende sýzan tin gidiyordu
Yarasalar aðlýyordu sensiz zifire Vampir kan tepmiþti gün batýmýnda Sen gidiyordun Kötülük bile gitmiyordu emeline
Aþýyan ibretler kanýyordu Kuyular örtünüyordu Kenan ellerinde Pençesi yarýlmýþ kurt isyan etmiþti Yakup’a Sen gidiyordun Aslan’lar bile konmuyordu ganimetlerine
Yýkýlýyordu harabeler Alev yapraklý yedi veren gül Þahit olmamýþtý kül ve kývýlcýma Güvercin kanadý sarmamýþtý ateist düþünceyi Sen gidiyordun Dinsizler bile çökmemiþti inanca
Sen gidiyordun Nefesim kesilmiþti Ve ben ölüyordum
M,Kýlýçel [ kalin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Kılıçel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.