SENSİZLİK

Ne zaman gökyüzü saðýnak olursa
Bir perde çekilir gönlümün bozuk vanasýna
Yüreðime bahar geldi diye sevinirim
Yaðmur’dan baþka kimse eþlik edemez
Kapý duvar gibi ýslanýr yalnýzlýðýmýn ýþýðý
Sýrsýklam sakladýðým sensizlik susar
Cümleler boðazýmda çýð gibi düðüm atar
Elim kolum mucrim gibi hasretinle titrer
Þimþekler çakarcasýna geliþini beklerim
Gürültüsüz, kavgasýz, dupe düz yakta git
Ne zaman Güneþ vursa pencer’den içeri
Bir hüzün sarar etrafýmý ateþten beteri
Kýþ düþer soðuk bedenimin aynasýna
Çaresizlik devriye gezer limanlar taþar
Sahillerde terk edilmiþcesine umutlar
Çemberi daralýr tufanlar yeniden kopar
Sensizlik darma duman ederek kaderi
Bu gönül terk ediyor yine bu þehri
Çýðlýklar büyüyor, sessizlik çürüyor
Hangi iklime sýðýnsam
Hangi mevsime kansam
Hangi þehre gitsem
Sana mý gelsem
Kendimde mi kalsam
Seni nasýl getirsem
Neye üzüleceðimi bilemedim sevgilim
Hangi yere gitsem yokluðunla sen varsýn
Ne yapsam ne etsem Sensizliði bitirsem

Sosyal Medyada Paylaşın: