Devran

Aþk iksîri yerinde, kýrýlan bardað olmuþ
Yollar çok uzak bize ve Leyla ýrað olmuþ
Çiçek açmýþ kalbimiz, gönül lâle-bað olmuþ
Ahd ü peymânýmýz var unutmak yasað olmuþ

Fuzûli burçlarýnda geçen gençliðimdir vah
Vahâ sandýðým ömür serâpâ serapmýþ âh
Hüznâþina sarý simâ, gönül hümâ, baht siyah
Mecnun bir çorak çölde yanmýþ ve çerað olmuþ

Daðlar ardý çað gören ankâ, hümâ ve hüdhüd
Hýta serâser amber ve kaf daðlarý zümrüt
Hüzün kulübesinde Yusuf’u bekler, umut
Ya’kub beyt-ül hazen’de kurumuþ yaprað olmuþ

Billur köþkte meskûndur, gözden ýraktýr Ferhat
Bugün rivâyettir ol fî tarihli hikâyet
Bu çað býçak yarasý ve göz yara-sa heyhat
Bu çað sinede dâð dâð açmýþ ve firað olmuþ

Ne Sabâ var bugün ne Asâf bilen Süleyman
Ýnce býçak ucu çað, hicran kalbüzre vuran
Gülþen külhan, yürek hûn, aç kart kurt köhne devrân
Dehr-i dûn yol üzeri üç günlük konað olmuþ
Sosyal Medyada Paylaşın: