Vaad Olunmuş Yokluğun...

Gözlerin zamansýz yordu beni
Kaçak ikindilere tutuþurken yüreðim.
Sualsiz özleyebilmenin, özleminde seni
Tüm soruþlarým yenik düþtü
Sýrtýný dönüp
Kara bir gölge gibi uzaklaþýrken sen,
Neye bulasam ömrümü
Renk tutmadý bedenim.
Akýttým ruhumun alacalýðýndan
Adým baþý, yalanladýðým sokaklara
Ýz düþtüðüm küfrünü.
Oysa karanlýðý sökerken
Aðýr aðýr sýrtýndan hüznüm,
Tutuþabilirdi ellerimiz
Yunmuþ, arýnmýþ bir sabaha.
ah þimdi neyin gölgesinde anacaðým
Ömrümün hep þafak vakitlerinde
Örtünen yüzünü.
Ne gördüm ki, ne hatýrlayacaðým,
Sahte bir yumrukla savurduðum
Görüþ günlerinden.
Ki yenilmemiþken daha
Tüm baþladýðým oyunlarda
Yerli yersiz çaðýrabilirdim adýný
Çaðýrabilir ve seçebilirdim
Tüm yenilmiþliklerden seni.
Oyunsal bir kahraman sýfatýyla...
Ýþitebilseydim, tüm geri tepiþlerimi
Gitmeler bu denli susamýþken
Kulaðý camda, bir yol gözcüsü olabilseydin...

SEVGÝLÝ!
Meþru gidiþlerin, gayr_ý meþru karanlýðýnda
Hiç yoksa, ay ýþýðýndan sorabilirdin beni...

Ne kalacak kadar yürekli
Ne de gidecek kadar yabancý olabildin bana…
Sessiz sensizliðin örgüsünü
Ýlmikliyorum boðazýma
Sýkýlmýþ bir yumruk düðümleniyor
Soluðuma…
Kör oluyorum.


Mehmed Asým
ikibinyedi
kaybedilmiþ hüzünbaz þeviþmeler...
Sosyal Medyada Paylaşın: