GİTTİ BOŞA EMEKLER
Düðüm düðüm düðümlendi hýçkýrýk,
Aðlayamam aðlamazmýþ erkekler…
Gurbet elde bir garibim bir yýkýk,
Dibe attý vicdan yitik elekler…
Hasret çeker sevda kokar esen yel,
Daðlar taþlar uçan kuþlar derler gel…
Yok elimde avucumda ne der el?
Yýllar yýlý boþa gitti emekler…
Üzerimde kara yokluk gölgesi,
Tandýr sanki baðrýmýn sol bölgesi,
Bu hayatýn kaçtý artýk dengesi,
Aslanlarýn midesinde ekmekler…
Þehir nehir dalgalarda yalnýzým,
Baþaðým yok ateþ düþmüþ anýzým,
Küsmüþ bana gülmez oldu yýldýzým,
Dertle doldu içimdeki terekler…
Cantekin der; yazýk alýn terime,
Taþlar yaðdý okuryazar serime,
Kitaplarý asýn benim yerime,
Çýð altýnda tüm umutlar dilekler…
1983- ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.