kadın öfkesinden dünyayı yaktı

önce,
yola yapraklar döküldü bir bir,
tutuþtu caddeler.
sonbahardý bu.
bir yürek yangýnýydý sokaklarý tutuþturan,
dehþet bir yaðmurdan kaçýyordu kuþlar,
çiçekler, böcekler
ve;
yaðlý gerdanlarýný,
bir kadýnýn boynuna geçirmiþlerdi,
kadýnýn boynu rüzgarý dindiriyordu,
sonra elleri gezindi,
kadýnýn çýplak bedeninde.
kirli elleri.
kadýnýn çýplak bedeninde kirli elleri,
sonra gözleri,
kadýnýn tüm teninde,
sonra biran kadýn haykýrdý,
kadýn iþçi,
kadýn anne,
kadýn özgürlük,
kadýn!
haykýrýnca suratlarýna kadýn,
çýðlýklarýnda boðuldular kadýnýn.
deniz kabarmýþ,
gök çýlgýna dönmüþ,
dalgalanýyordu bulutlar.
sonra bir gemi donanmasý,
kýyýya yanaþtý,
kýyýda kadýnýn saçlarý dalgalanýyordu,
rüzgar bir o yana, bir bu yana savuruyordu.
kadýn aðýtlar yaktý,
çýðlýklar attý,
sesini deniz duydu,
gök duydu,
bulutlar, kuþlar duydu.
bir insanlar duymadý.
insanlar!
çok gerideydiler.
kadýn öfkesinden sigara yaktý,
öfkesi sigaradan daha hýzlý yanýyordu.
elleri tütün kokuyordu kadýnýn,
kadýnýn üstü de tütün kokuyordu,
saçlarý, yüzü, ciðerleri de,
kadýn öfkesinden dünyayý yaktý,
bir devlet aramasýnda.

ibrahim dalkýlýç

27/09/2015
04:20 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: