KARDELEN

güneþ yine sensiz doðuyor bugün dünyama kardelen
giderken býraktýðýn anýlar üzgün ve ben yorgunum
bir bardak çay bile zehir oluyor geçmiyor boðazýmdan
perdeleride hiç açmýyorum sensiz karanlýk herþey
gökyüzü üzerime kapandý sanki sýðamýyorum bedenime

garibin sevdasýndan ne olur deme sakýn kardelen
gönlümde aþkým dilimde þarkým aklýmda intiharsýn
koparma canýmý yüreðimden çektirme bu acýyý kalbime
ya çek vur beni yada bir daha gelme hayallerime
bu sevdayý sen koydun unutma aþkýn kanlý kefenine

cehennem sokaklara býraktým düþlerimi kardelen
dönüþü olmayan bir bilet kestirdim bugün hayata
bu limandan kalkacak geminin son yolcusuyum bu gece
bana veda etme sessizce git demiþtinya dün akþam
etmiyorum ve gidiyorum gözlerimden bir bir dökerek seni

kardelen yapraklarý döktüm aþk pýnarýndan mavi denize
martýlar suya dokunmayý dalgalar hýrçýnlaþmayý unuttu
beyaz bir gelinlik giydi gece yýldýzlar taç olmuþ baþýna
rüzgar ayrýlýk ayrýlýk esiyor attýðým her adýmda yüzüme
þehir sustu öylece seyrediyor yavaþ yavaþ yok oluþumu

ben kimseyi sevmedim senin kadar sevemedim kardelen
kimsede benim canýmý acýtmadý senin acýttýðýn kadar
bilseydim sana tutulmanýn ateþe sarýlmak olduðunu
ve bilseydim canýmý bedenimden dirhem dirhem sökeceðini
inan resminle avunur hayalinle yaþardým bir ömür boyu

Erkan Sezgin













Sosyal Medyada Paylaşın: