kýzýl bir ülkenin kalbini söküp iðfal ettiler kýyýlarýný týrnaklarýný kesip göðüme çivilediler çirkin yüzlerinin dokuz saniyelik sus çýðlýklarýyla aldýlar sesimi benden görüyor musun
bir gece göz mahzenlerimi basýp yaþ þiþelerimi çaldýlar tanýyordum onlarý yüzleri yoktu her gece þehirdeki baþýboþ gölgeleri toplayýp yalnýzlýk müzesinde açýk artýrýmla satan gölge koleksiyoncularýydý onlar tek sýrdaþýmý gölgemi de onlar çalmýþtý biliyor musun
baðrýmda filizlenen çiçeklerin hükmü yok artýk her gece uykularýmý kaçýran devlet katildi ’yandaþ’ ve ’soydaþ’ iki azýlý düþman ’sus’ dedin sustum tanrým dilimi yeniden öðret bana anlatamýyorum kendimi anlýyor musun
Barýþ Çiçek
Sosyal Medyada Paylaşın:
lirikyalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.