Vazgeçiş

VAZGEÇÝÞ
Kýrýk bir kemanýn F deliðine düþmüþ hüzün yüklü eski bir ezgiyim bu günlerde.
"Ya akordu bozuk bu sevdanýn ya da sen saðýrsýn"ý çalýyorum habire.
Hep yollardayým.
Hayal kýrýklýklarýna maruz kalmýþ aklým,çarký düzen tutmaz bir adamýn sevmeleriyle kýyasýya mücadelede.
Ya bekliyorum hayýrsýz,vurdum duymaz bir gelmezi,
Ya da gidiyorum kederden geberten bir dönülmeze.
Sevince ölesiye seven,gidince kýrýlmýþ bir dal gibi savrulup yiten bir yüreðim þimdi.
Asla anlaþýlmayan,anlaþýlmak için çaba harcanmayan,sahte sevmeleri bin metreden fark eden bir benlikle.
Kaygýnýn,hüznün,yalnýzlýðýn olduðu yerde hiç gerek kalmýyor sahte sözlere.
Inleyen bir kalp yeterince dile getiriyor kendini,anlamak isteyene.
Bombardýmana tutulmuþ bir þehrin ortasýnda ki viran bahçede açmýþ bir tek gül gibiyim bu günlerde.
Kýpkýrmýzý,kan renginde.
Ancak uzaktan sevmelere göz yuman,eline almak isteyenin canýný yakan,hoyrat dikenleriyle.
Her þeyim var da bir senim yok, sensizim ve ne yazýk ki kendimdeyim.
Kendim bile kendinden vazgeçmiþken hemde...Can Çalýþkan
Sosyal Medyada Paylaşın: