Bulvarda yavaþ yavaþ yürüyordu,
Bakýþlarý donuktu kadýnýn,
yüzü soluktu,
yaþý ya 35 ya 40 ’tý
Issýz koylar kadar
yalnýz hissediyordu kendini belliydi,
yoldan geçen sevgililere ,
imrenerek bakýyordu.
Gözlerinin aký kýzarýktý,
Belli ki çok aðlamýþtý.
Biri bir dokunsa,
bir sorsa derdini,
hazýrdý hemen aðlayacaktý.
Elinde çiçeklerle,
bir kadýn ile bir adam yaklaþtý yanýna,
Fark etmiþlerdi kendilerine imrenerek bakan bu kadýný.
Üzüntü ile yaklaþtýlar genç sevgililer kadýna,
Merhaba dedi genç kadýn,
kabul ederseniz bu çiçekler sizin,
kadýnýn gözlerinin içi gülüyordu,
sevinç gözyaþlarý döküyordu.
Hýçkýrýklar yankýlanýyor du Atatürk Bulvarýnda,
kabul etmek istemedi çiçekleri önce,
haným efendi bu sizin kýsmetiniz diye.
Israrlar üzerine peki dedi,
hatýrýnýz için içinden sadece þu kýrmýzý gülü alacaðým,
Benim bir kocam vardý güzelim,
onu kaybetmiþtim geçen sene bugün.
Sevgililere o yüzden imrenerek bakarým.
Çiçeði aldý eline kokladý, kokladý.
Biraz sevinç, biraz hüzünle
ýslak gözlerle,
metro istasyonuna doðru yol aldý,
Gözden kayboldu
kayboldu yalnýz kadýn.
KAZIM DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.