Alemi resmeyledi gönül,
Gönül aynasýna yansýyan
Bir sendin ey bülbül!
Yapraklarý dökülmüþ
Periþan halde þimdi gül!...
Dinlermi hiç gönül ferman
Bahçesinde savrulur mu harman;
Aynalar kýrýlmýþ hepsi ortadan,
Gönül çeþmesinden akar bu þadýrvan!
Bak aðlýyor gül, bülbülün kahrýndan!...
Mündemiç oldu bu duygulu sürur,
Gül aðlamýþ yapraklarý yel savurur,
Kýrýk zaman bu aþký yakýp kavurur,
Be hey gönül mehtabýnda yanmýþ gurur,
Bil ki bu yangýn bizi rahmana kavuþturur!...
22.09.2015/Çamlýca/Ýst.Erol Kekeç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.