Günler, aylar oldu; Belki de yýllar… Gülmüyor benim yüzüm. ‘Neden?’’ diye sormayýn dostlar, Yüreðimdeki sevgiyi öldürdüm. Onu bulmasýnlar diye, Çok derinlere gömdüm. Ne kadar zaman geçti,saymadým. Ondandýr benim çeliþkim. Öyle bir vurgun yedim ki! Bir sarsýldý; pir sarsýldý ruhum, bedenim. Þöyle anlatayým sizlere dostlar: Hani bahar geldi diye Tane tane açar ya çiçeklerini aðaçlar, Birden bir soðuk, bir kar düþer yeryüzüne, Çiçekler donuverir, Meyvesiz kalýr aðaçlarýn bedenleri. ‘Bu yýl yanýldý.’’ denir aðaçlar, Ben de yanýldým dostlarým; Lakin çok geç anladým. Bilmem ki þimdi doðru mu yaptým? Yüreðimde ki sevgiyi öldürdüm, Onu bulmasýnlar diye, Çok derinlere gömdüm. Elbet baþka bir mevsim Kendine gelecek ruhum ve bedenim. Bunun için tanrýdan Biraz daha sabýr diledim. E. YAVUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.