SANMA HER ARININ KONDUĞU GÜLÜM
Duruþum böyledir serttir mizacým,
Sözüme bahane bulmaktan vazgeç!
Kýymet bilen her can, benim baþ tacým,
Dostlar limanýna sende yelken aç.
---
Uzaktan bilinmez insanýn bezi,
Sýrlar alemine sürükler sizi.
Ayaðýn tozuna sürülür yüzü,
Bilmediðin yola girme geri kaç.
---
Sözlerimi süzüp tartmaya kalkma!
Terazin kaldýrmaz darasýn alma.
Cevap veremezsen lal olup kalma,
Eceli yetmeden söze inci saç.
---
Bu çarpýk hayatta ayakta durmak,
Deniz, deymiþ gibi yýlaný sarmak.
Pýnarým çaðlayýp vuslata varmak,
Dere kenarýnda dört mevsim ol aç.
---
Sanma ki; meydanda At, oynatýrým,
Sözüm cellat kalem, kanar satýrým.
Çakmak çakmak Þule saçar hatýrým,
Avcý, kisvesiyle av olmadan kaç.
---
Mihrim der bu dünya yalan hurafe,
Her taraf kanýyor hüzünlü dere.
Baþýný kaldýrýp baksan bir kere,
Lokman dan gönlümü yakan son ilaç.
22.09.2015 ÝST
Ozan Mihrican Sarý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.