ÖPMEDEN UYUMA OLUR MU

Ýþte tam bu saatlerde dokunur gecenin kör ayazý,
Soðuk ve hüzün sarmaþ dolaþtýr bir birine.
Bir kadeh þaraba düþer gözlerin,
Yudum yudum içilir sesizce.
Oysa ne fýrtýnalar yaþar yüreðim,
Ne depremlere gebedir umutlarým bilemezsin.
Bilemezsin yangýn yerinde nelerin yandýðýný,
Külleri savrulan hayellerin neler olduðunu.
Bilemezsin her yangýndan ben seni nasýl alýp çýkardýðýmý,
Nasýl koklayýp baðrýma bastýðýmý,
Nereden bileceksin ki.
Bir Eylül gecesi,
Dýþarý da yýldýzlar gök yüzünde öbek öbek,
Kuþlar tünediði kiraz aðacý,
Ve bir düþünce akýmda,
Kemirip duruyor beynimi.
Ah þu pencereme düþen kiraz dallarý,
Þu bir birine sokulmuþ kuþlar.
Sevmek bumuydu,
Kuþlardan öðrenemediðimiz aþk bumuydu.
Çýkýp gelsen diyorum bazen kendime,
Çýkýp gelsen de bitse bu özlem,
Hasret bitse,
Ben bit sem.
En çok geceleri acýyor caným,
En çok geceleri batýyor sol yanýma sensizlik.
Ne bu,
Bir býçak sancýsý mý,
Yoksa bu senmi sin.
Oysa nasýl düþünmüþtüm seni,
Oysa hasretine katlanýrým sanmýþtým.
Ne çok unutmuþum kendimi,
Senden zaman bulamamýþým kendimi hatýrlamaða.
Odamý darma daðýnýk býrakmýþým,
Gömleklerimin her biri bir yerde.
Yalnýzlýðým üþütüyor beni,
Yüzüme deðecek sýcak nefesini özledim.
Gecenin bu vakti dokunur özlemler biliyorum,
Ve gecenin bu vakti þiir olur.
Hele birde türküler var en çok dokunan,
Tam bu saatler yüreðim yangýn yeri,
Ve ben her gece o küllerden seni alýp çýkarýyorum.
Ben buna sevda diyorum,
Ben buna aþk diyorum.
Bu gece resmine bir gelincik iliþtiriyorum sevgi adýna,
Yastýðýna binlerce öpücük koyuyorum,
Öpmeden uyuma olur mu.____Cengiz Yýlmaz/Þiir Baba/21.09.2015
Sosyal Medyada Paylaşın: