KIRIK BİR TABURE MİSALİ

hayat ateþten bir gömlek gibiydi sanki onun için
düzden soyunsa umutlarýna
acýlarý hep tersten giyerdi hayatýnda
daha çocukluðunda baþladý
vefasizligi yasadýda kalbi
insan kahrýna bir türlü alýþamadý
büyüdükçe kalbi kanaya kanaya


hiç canýn yandýmý demeden kimse
bir adam yaþýyordu bir yerlerde
eksi kýrýk bir tabure misali
kullanýlmýþ ve bir köþeye býrakýlmýþ
onlarca insanlarýn arasýnda
sahipsiz bir adamýn hikayesidir bu aslýnda


daha çocukluðunda
çocukluðunu unutarak gözlerinde
aklý baþýnda olmayan
sýrýlsýklam vakitsiz adam olmuþluðu
gecelerin koynuna teslim etmiþti çocuk bedenini
o rüyalara dalarken
geceyi yýrtardý korkmadan orta yerinden
ve kaldýrýmlara çarpa çarpa
çocuk gülüþlerinin sesi duyulurdu
nurlara boyanmýþ þehrin her yerinden


ve her doðan yeni bir günün sabahýnda
anasýz babasýz hoyratca gençliðine
farkýnda olmadan nasýlda hýzlý koþuyordu
hayatýn kýyýsýnda zaman su gibi akarken
tam düþtü düþecek derken
bir þekilde hayallerine tutunuyordu
yinede gelmisine geçmiþine sövmeden
arada hayata ve insanlara isyanlar dökülüyor
ve her kaybettiðinde insanca tövbeler uðruyordu diline


kimbilir avuç avuç dualarýnýn arasýnda
belkide bir sevdayý özlüyordu
yada pencereleri pembe pancurlu
ve etrafý bahçeli
ustelikte duvarlarý sarmaþýklara gizlenmiþ
iki odalý gönül sarayýna girerken
kollarýnýn arasýnda gelinlikler içinde bir sevgili
hiç dosenmemis odasýna düþlerinin arasýna
aslýnda nasýlda yakýþtýrýyordu kendini
yalnýzlýðýna nispet yaparcasýna


yýllar geçip giderken
kaç güz yaðmurlarý yaðdý içinde kimbilir
mevsimler biribirini kovalarken
bazý gecelerinde ve en sessizliginde
ay bolunurken bir yerlerden
O her sabahýnda bir sancýya tutuluyordu
mutluluða biraz telaþlý sýzýlar içinde
çakýr gözlerinden umutlarý nasýlda okunuyordu


karþý konulmaz yýllarýna
yüzündeki çizgilerin adresleri birer birer
sanki vakitsiz ölümlere çýkýyordu
ve daha kimbilir
kaç takvim eskitecekti parmaklarý sabýrla
sevmek kolaydýda
sevilmek ne kadar zor þu hayatta
ölmek. ölmek çocuk iþidir diyecekti
kimbilir belkide kendince


ve bir gün
her hangi bir sokakta
uslanmaz bir yalnýzlýðýn çýðlýðý
yakýþmaz bir bedene ölüme aðýtlar yakýyordu
yabancý gözlere baþý bozuk kalabalýklara aldýrmadan


bir hikayenin sonuna
yani o çakýr gözlerdeki umuda sanki hayat aðlýyordu
üçüncü sayfalara ölüm düþmüþ
günü geçmiþ bir gazetemi örtecekti
yani þimdi bu bedeni
üstü kýrk yamalý hayatlarýn hikayelerini yaza yaza
caddenin ortasýnda öylece
kýrýk bir tabure misali
sahipsiz kullanýlmýþ ve atýlmýþ gibi öylemi


Ayhan’ca Cümleler
Ayhan Akdeniz
Sosyal Medyada Paylaşın: