Üvey Karanlık

Mavi bir sonsuzluða yürüyordu kadýn.
Basamaðý eksik kaldýrýmýn
Soðukluðunda emekliyordu
Yeni baþlangýçlara emeklerini dikerken.


Vurmalý her çalgýnýn en tiz sesi gibi
Çýnlýyordu hayalleri her nefesinde
Hücrelerinin ayaklanmasýydý bu
Huzurun gözleri, kalbinin ritminde.



Yanlýþ bilirsiniz demir beyinli düþünceler
Her soyunan gebe kalmaz bu hayatta
Masumiyet; inkarsýz, dolansýz
Emanet edilebiliyorsa eðer.



Varýn en afilli rengarenk yalanlarla bezeyin.
Kelimeleri cümlelere
Cümleleri denizlerce sel edin uðruna
Üvey getireceðiniz karanlýk bu kadýna.



Bir aidiyet öyküsü ilmek ilmek
Aslýnda;
Satýr sonu tiresi gibi,
Eksik kalmayacak bu masalda.












Sosyal Medyada Paylaşın: