Eylül

Eylül akþamýydý..
gözlerim gözlerine deðmiþti..

suretini
aksediyordu
içimin tenha sularýna.

o an;
þarkýlar daha bir
yakýnlaþýyordu..
kaybetmiþtim
kendimi
kalbinin merdivenlerinde..

O an;
Ellerinden
bir bina kurdum
þaçlarýndan
kum sahilleri..

lakin,
sen bana uçurum gibiydin..
içinde can gibiydin..
Seni
düþündüðüm zaman
saatler akýyor,
zaman akýyor
gözlerim bir
hayli akýyordu...

sevgin,
inceden, sizarak,
narin bir yaðmur gibi...
sonra
bu Eylül,
kurþundu umudumuza...
Muhammed Emin Erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın: