Kara tren , kara dumanlar ekiyor yollara Ah gözlerimin yeþili avuçlarýmda tuz çorak Yasaklar duvarý ihlalleri ateþ den bir gömlek Kurtar tanrým düþülen bu dipsiz tuzaklardan
Gecesi gül yüzlü ,hüzün gözlü , ay yareni, Soyuyorum tüm yalnýzlýðýmý üzerimden NefesiM merhemim oluyor sensizliðime Bak erir tenime sevdan , hazýr nazlý gelin Hece hece , ece , ece sana geliyor yollar
Günahlar kor ateþlerde , kirpitim ol da yak Kana karýþtý zehirler reçetem ol da gel Gelirim topraðýna azrailim ol da al canýmý Cennetteyim gýlmaným ol da gir bahçeme
Umut vakasý düþ_üncülerim durmuyor Gönlüm bir deli olmuþ veli cesaretin varsa Gel hadi sende , bu nehrin en baþ ucuna Yüzümü çevirmeden yüzünü ýslatsýn gözlerim Vuslata varmadan sel lensin yollarým
Kirpiklerime çizdim açmaya korkuyorum Gücüm tükeniyor , gittikçe küçülüyorum Bir gitmeyen iþte bu yüreðime bastýðým Sözlerimi kaðýtlara yazdýðým harflerim
Gönlümün gözü çýksýn kapýlarý sürmeli açýlmýyor Gitmeleri sevemedim gözlerim çekip gitmiyor Bu sana bitmeyen son mektubum olsun git Git yollar ateþden bir gömlek geçilmiyor
Ey saçlarýma kýrmýzý güller takan yadiðar Son dediðime bakma ne olur gitme gel Gel al emanetin gezer hep baþucumda Yaramý kanatma gözlerin gözlerimden al Sen güldüren yolum hep (g) özlerimde kal
Gülay GÖKTÜRK Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülay Göktürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.