Kýþ getirdi yokluðun daha Eylül’deyken biçare yorðun ömrüme! düþüyorum sensizliðe üþüyorum düþtükçe buz tuttu dondu caným bir soðuk bir sýcak kanýmda aþk sancýsý var þimdi sol yanýmda üþümekten mi ? yanmaktan mý ? bilmiyorum!
sen bana hiç üþüdün mü ? sana yandým ben üþüyorsan þöyle örterim üstünü yüreðimle yokluðunun deli yanðýnlarý alev alev yüreðimde eðer yakarsa seni de o zaman belki anlarsýn sevgili! seni canimdan çok ölümüne sevdiðimi!
ummana saldým yanan yüreðimi ferahladý desemde içimin yangýnlarý kor kalsýn içimde sadece aþkým küle dönsün bu kara bahtým! yansýn yüreðim sonsuz aþkýmýn yanýk izini bir ömür seve seve taþýrým!
kurduðumuz hayallerde gözlerinde gözlerim uzanýp tuttuðun gibi hala elinde ellerim sen kokuyor avuçlarým gözlerinin kahvesinde gözbebeklerim dönersin diye beklemekteyim aklýmda her an sen varken yüreðim delice seni severken senli ama sensizim þimdi neden? yokluðunla yanðýn çýkartýyor yüreðimi cehennem gibi neden? yakýyorsun... söylermisin ?...
18 Eylül 2015 20:13 Gülfem/Melek
Sosyal Medyada Paylaşın:
KalbiHazan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.