"Þimdi, þöyle oldu hakim amca, Yani þimdi dediysem, þimdi olmadý, Uzun bir mevzu... Anlatayým anlatmasýna da, Nereden baþlayayým? ’’
"Saadete gel evladým, toparla.’’
Geleyim gelmesine de, O dediðine ben gelemedim, O bana geldi, aniden önüme çýktý, Toparlayayým dedim, Direksiyon hakimiyetini kaybettim, Kafa kafaya çarpýþtýk...’’
"Hýz limitini de aþmýþsýn, Kýz senden davacý, Peki buna ne diyeceksin? "
"Suçsuzum hakim amca, Ne dediðimi bilmiyorum. "
"Ne dedin kýza?"
"Kulaðýna eðilip, En güzel kazayý seninle yaptým." dedim.
"Eeee, baþka ne yaptýn? "
"Sadece gözlerine baktým, Zabýtlara geçmeyecekse, Laf aramýzda, sen de görsen çarpýlýrdýn."
"Yapma ya, o derece mi evladým?"
"Aþkýn derecesi mi olur hakim amca, Su mu kaynatýyoruz? Masal mý anlatýyoruz?"
"Ne iþ yaparsýn sen?"
"Þiir yazýyorum hakim amca, Ýþler bu aralar kesat, Fabrikasyon üretim yapmýyorum, Fason da deðil, Tamamen gönül iþçiliði, Herkese de þiir yazmam, Ama sen iyi bir adama benziyorsun, Bir þiir de sana yazarým."
"Ýyi misin evladým, ne içtin sen? "
"Tövbe aðzýma koyduysam, Ýçtiðim zehir olsun, Üç gündür uykusuzum, ondandýr."
"Ýçeri alýrým bak, ileri gitme!"
"Al hakim amca, almazsan namertsin! Candan geçtim, Yaþýyor muyum onu da geçtim, Hatta iki tane de kalem kýr! Þiir miir yazmayayým, Ondan baþkasýna kalem yazmaz zaten."