GÜLÜŞLERİNİ ÖZLEDİM

Sen orada gülümse,
Ben buradan öperim gülüþlerini demiþtim.
Hangi pencerenin kenarýnda,
Hangi koltukta oturduðunu hissederdim.
Sýrtýnda hep kýrmýzý bir þalla düþünürdüm seni,
Mevsim fark edermiydi sanýyorsun,
Sen ya Eylül dün,
Yada Nisan.
Ben seni mevsimsiz sevmiþtim.
Yaðmur derlerdi o derdim,
Bulut derlerdi o derdim.
Her þeyde vardýn,
Ýçimdeki en küçük hücrelerimde,
Çiçeklerde,
Güllerde menekþelerde,
En çok gelincikler de.
Bir yudum suya verilen nefes de,
Sýcak aþýma doðradýðým ekmekte.
Bak iþte en sevdiðim Eylülde geçip gidiyor,
Rüzgarý eksik olmuyor Eylülün,
Savurup duruyor saçlarýný savurduðun gibi.
Bense gözlerinin denizinde,
Acemi aþýk gibi boðuluyorum.
Ve bir gülüþüne yeniliyorum çýkarsýz.
Tutmadýðým elini,
Tutamadýðým avuç içlerinden öpüyorum her gece.
Her gece gönül hanemde yorgun ayaklarýný yýkýyorum,
Üþümüyesin diye düþlerimde sarýlýyorum sana.
Ve ben her Eylülde yeni baþtan,
Hiç tanýmamýþ gibi tanýþýyorum seninle.
Ve ben her Eylül yeni baþtan aþýk oluyorum sana.
Gözlerine renkler koyuyorum hangisi yakýþýr diye,
Burnuna hýzma kulaklarýna küpe takýyorum.
Daðýnýk seviyorum seni,
Saçlarýnýn daðýlmasýný,
Eteklerinin uçuþmasýný,
Ayak bileðindeki nazarlýklý halhalý seviyorum.
Ne çok uzak düþtük bir birimizden,
Gözden uzak olduk biliyorsun,
Sana sitemim yok,
Kadere de isyankar deðilim.
Ama gülüþlerini özledim
Kaç þiire gülüþlerinden alabilirdim bilsem,
Bilsen yüreðime çöreklenen hazaný,
Artýk kalemi tutacak gücüm yok,
Ýçimdeki fýrtýnan koptu kopuyor.
Þimdi bir baþýma yalnýz,
Kapýda sonbahar,
Açýk bir pencere,
Rüzgarda savrulan perdeler,
Geleceksen,
Seveceksen geç kalma olur mu.
Çünkü yarýn yok,
Güneþ doðacak lakin,
Ancak bu aþk da yarýn yok.____Cengiz Yýlmaz/18/09/2015
Sosyal Medyada Paylaşın: