Hayat es geçti yine,unut dedi gülmeyi,
Gözlere pus birikti,aðlamaya ar olmaz.
Bu çileyi çekmeden,unut dedi ölmeyi,
Gönlü alçak daðlarýn,üzerinde kar olmaz.
Ne þiir umurunda,ne türkü ne de þarký,
Böyle yaþayanlarýn,kalmaz duvardan farký,
Nasýl girdi kalbine,nasýl girdi bu korku?
Tut aþkýn bir ucundan,aþksýz insan var olmaz.
Neden gülümsemez sin,hayat fazla mý yordu ?
Dilin konuþmasa da,yüzün böyle diyordu,
Ýçindeki piþmanlýk,seni lal ediyordu,
Bir parça ümit versen,mezar bile dar olmaz.
Sevmez oldu gönüller,taþ misali katýldý,
Ne sevdalar feleðin,pazarýnda satýldý,
Dürüst olan yürekler,zindanlara atýldý,
Geçte olsa anladým,senden bana yar olmaz.
Erdal SARIGÖZ
17-Eylül-2015
ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.