Böyle bir þey yok dedim kendime. (Vardý oysa) Yavaþça kendi içine doðru kývrýlan sessiz Küçük bir su yolu gibi geçtim önünüzden. Çok eskiden balkonunuzda otlarý yeþerten O gizli, ufacýk damlalar gibi. Topraðýn içine süzülen…
Geçtim önünüzden. Sessiz… Ama çok iyi bildiðiniz bir þey gibi.
Kýþ geldi sonra.
II.
Ateþli. Salgýn bir hastalýktý Þubat. Alnýmý ýslak bezlerde unuttum. An’larý sayýklayarak... Ýçimdeki sesi kendimden saklayarak -Belki!- (Upuzun söylenen bir dað ismi…)
Güvercinlere yeni ad’lar taktým sonra Adýmý Aklýnýzda unuttum.
III.
Zordu oysa Birini kýrmadan özlemek. Öylece uzakta, Güzel Ve iyi býrakarak.
IV.
Zordu... Yüzümü kýrýk camlardan ayýkladým. (Yirmi altý senedir Bir tek kendini hatýrlayabilen yüzümü Sarmaþýk serinliðine asýlmýþ Bir tülbent gibi…) Ama dokunmadan hiçbir þeye Kendimden sakladým seni.
Yeni güvercinler besledim sonra. Ýçimi bin parçaya bölerek (Caným!) O bayat Ekmek taneleri gibi… Daðýldým.
kýyýdaki adam Sosyal Medyada Paylaşın:
Önder Kızılkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.