Kalem yazmaz oldu
Söz de sükut da kalmadý
Sayfalar boþ, kalpler gibi
Ýlhamý kaçmýþ gözlerinin
Bir damla yaþa hasret
Titreyen ellerin yaþlanmýþ olsa gerek
Yorgun ve buruþmuþ kaderin gibi
Hep aradýðýn insan da kaldýrmadý
Düþtüðün yerden
Atanýn da dediði gibi bir tekmede o vurdu
Kaldýrmasý gerekirken
Üþümezsin, yorulmazsýn, uyumazsýn
Çünkü sen askersin dediler
Artýk üþümeyen, yorulmayan ama uyuyan bedenler biliyorum
Sevdiklerini geride býrakýp gittiler
Bende gördüm þahidim adý ’Mehmet’ di.
Artýk üþümüyor, yorulmuyor da
Ki uyuyor hep
Topraktan yapýlmýþ yataðýnda
Kefenden yapýlmýþ çarþafýn da
Adýný bile koydular ’Þehit’
Tevrat Altun
Mu.Onb
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.