Bir çýð gibi üzerime düþerken korkular Bir daha kimseye güvenemeyeceðini anlýyorsun Ne sevgiler basit ne dostluklar benim için Kaldýramayacaðým yükün altýna girmek istemiyorum artýk Eyvallah da etmiyorum kimseye çünkü çok yoruldum Ne bedenim kaldýracak ihanet dolu dostluklarý Ne kalbimin sevgi dediðimiz cümleye yeri tek bildiðim hayal kýrýklýðý Ýnsanlar öyle alýþmýþlar ki paramparça etmeye Kýrýp dökerken neye zarar veririz diye düþünmezler bile Aslýnda baþkalarýnýn hayatlarýyla uðraþana kadar uðraþmalarý gereken o kadar çok þeyler var ki Kendi uðraþacaklarý dertleri bitmiþ milletle uðraþýyorlar Nedir bu kýskançlýk nedir bu cehalet nasýl bir sorumsuzluk böyle Bundan sonramý sütten aðzým yandý evet yoðurdu üfleyerek yiyorum Mreyem Alhan Sosyal Medyada Paylaşın:
meryem alhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.