Bir toprak parçasýydý vataným Ne çok kan döküldü, yaðmur gibi Toprak kabul etti kaný Yeþerdi bütün vataným Topraða tohum serpti insaným Gözyaþlarý suladý vatanýmý Ýnsanlarým tohum oldu Düþtü birer ikiþer topraða Çiçekler açýyor vatanýmda Ne kan duruyor nede gözyaþý Serpiliyor vataným da çiçekler Her gün yeni tohumlar düþüyor toraða Her gün daha gür büyüyor çiçeklerim Kan, göz yaþý kurutmuyor çiçeklerimi Cesaret katýyor çiçeklerime Büyük bir aþkla direniyor Acýya çiçeklerim Amansýz esiyor rüzgar, kan dinmiyor Göz yaþlarý nehir olup akýp gidiyor Sevdiklerim, çiçeklerim, vataným Nehir akýyor ve ben gidiyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Faysal sert Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.