E y y vahh düþüyor gözlerimden acýta acýta sustuklarým dile geliyor gece gece uzuvlarým yorulmuþ sýrtýmda kambur üstünde kambur kavgasýna dalaþýna düellosuna bile erkek kabadayýlarý özledim ardýndan yara açýlmadan ölmüþler ki hep cepheden vuruþmuþlar . Helal lokmalar girmiþ gýrtlaktan mideye analarýn babalarýn ki evlatlar yalpa yapmamýþ bir ömür boyu ö f f bile dememiþler yuvasýz kalmamýþ güzel insanlarýn yurdunda kuþlar bile yokluk hep çok olmuþ ama inadýna mutluluk bol müreffeh býçak kesmemiþ iþte odun yakmamýþ su boðmamýþ . Artýk mevsim ne bahar ne sonbahar ne kýþ nede yaz arafta kalmýþlarýn ahfadýyýz mevsimsiz yaðan yaðmurlarýn ýslattýðý kara beyaz esaret adýný takmýþ bizim nesil saðanaða felaket her ayaðý takýldýðýnda taþa ýslandýðýnda ayaðý afet . . .V e söyle þimdi rahmet mi felaket biz mi felaket : Yunus Beypýnar
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.