/ Ýlkel bir kabile gibi ürkek adýmlarla geçme ... Güneþi oksamalýsýn yalnizlik ... /
....
....
tek bir yaprak gibidir onun kalbi
dalda kalan son bahardan
eþkiya sevgilerde tükenmiþ
kirli sarý
acý tütün tadý kalmýþ kesik dudaklar
yaðmurlu zamanlardan saçak altý hatýralar
ölüm ertesi öpücük yaðmurlarý
þah damarýndan yayýlan zehirli bir þiir
seslerini alýp giden yýldýzlar
belki
karanlýk gecede tek baþýna bir tek ay
belki samanyolu hayalleri
nice düþkün hatýralardan
an an solan
acýyla kesik
dilim dilim bir bir harita gecesi
kaný damlamaktan usanmýþ
sonrasý yýkýk bir duvar
uçuþan þehirlerin metruk mevsimleri
ardýnda yalnýz bir keder
kalabalýk sesleri yalnýzlýðýn
yine de hayata dönük bir hali var Eylül’ün
renkleri muhteþem ötesi
ucuz bir þal gibi bakma rüzgara
dalgalandýrdýgý hayat
asil ve derin
Eylül
göz kapaklarýn
ve ellerin öylesine serin
gülümseme zamaný þimdi
topla gel Eylül’ü yildiz tozu düþen ellerinle
uzak aynalarda kýrýk gece kuþlarý
duyuyor musun
bu sesler Eylül tangolarý
seslerin yankýsýzlýðýnda hepsi kýrýk
bir kaç hýckýrýk
ellerimi kaybetti rüzgarda papatyalar
yalnýzlýktan öte bu dunyada zehirli , ne var ?
Ýçimde batan güneþler hancerleniyor
bulutlarý sürüklüyor bir bakýþ
ýssýz bir þehre
hece hece
bir þiir iniyor
caddelerde sürüklenen tek bir yaprak gibi gece
heybemde nice kalabalýklarý taþýyorum
oysa biliyorum
kendimden az , onlardan fazla yaþýyorum
hic gelemeyecek olanlara yürüme mesafesinde
hayat
yalýn ayak çocukluðum
penceremden bakýp geçiyor
gülümsüyor
gülümsüyorum
yalancý gölgeleriyle
donuk bir baðlantý hepsi
çözülmesini bekliyorum
hancerlenmis bir melodi
kimsesizliðim kayýp bir þehir sanki
tarifi yürekte gizli bir peyzaj bu
ressamý akrep ile yelkovan olan
dipsiz kuyulardan sesleri
Tik tak !
Tik Tak !
Bak üþüyor gölgeler
Daldan son yaprak düþüyor
ben ve bütün yalnýzlýklarýmýn üstüne
bir yaðmur yaðmalý þimdi
bir yaðmur ki
sesinde kimsesiz aðýtlar
ve el sallayan ruhlarýn melodisi ...