Sonbaharýn bu son deminde Kalemimi senli hatýralara yatýrýyorum bu gece Hala hatýrýmda kalan hatýrsýz gidiþini yazýyorum Hani kelâm’a da yazýk oluyor Ama olsun
Bir sadaka gibi düþün mesela Veya sen gönül artýðý say Ne bileyim ya da sus sadece Bak yaðmur çiseliyor Sen seversin yaðmuru
Yaðmur’dan sonra topraðýn kokusu, Pencere sarkaklarýndan damlayan su taneleri, Yapraklarý ýslanmýþ aðaçlar Ve gökkuþaðý ne kadar da güzel Rengârenk
Sen ve yaðmur! Çok yakýþýyordunuz birbirinize Ama eskisi gibi yaðmýyor yaðmur Topraðýn kokusu yok artýk Betonlaþtý her yer Gökkuþaðýný en son sen giderken Yaðan gözyaþlarýmdan sonra gördüm
Eskisi gibi deðil artýk Sokak aralarýnda çocuklarý çaldýlar sen giderken Hepsi büyüyüp birer acý oldular Kuþlar dahi ötmüyor buralarda Giderken sen bir hâller oldu buralara
Tuhaf bir sensizlik kokuyor Her yerde o zehirli koku Zifiri bir karanlýk çöktü senin gittiðin günün ertesi Tuhaf ama insanlar Ýnsanlarýn dilleri mühürlendi
Suskunluk yeminlerinde bu ara buralar, Bu ara herkes sensiz sanki Güneþ ýsýtmýyor Soðuk üþüyor parmaklar Gecelerde ay yok yýldýz ýþýðýyla küsmüþ artýk ay
Dirhem, dirhem satýlýyor insanlar, Ve sevdalar, Ve dostluklar, Senden sonra burada olanlar.
ÞimalGüney!! ( HA ) Þiir’ime sesiyle can veren deðerli dostum ( Mustafa Karaahmetoðlu) çok teþekkür ederim..
Sosyal Medyada Paylaşın:
şimalgüney Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.