ayaða kalkýyor kadýn, önce düz, sonra geri, sonra sola yürüyüp oturuyor. aynaya bakýyor kýrmýzý gözleri loþ ýþýkta bile belli birde akmýþ makyajý. saçlarýný açýp tekrar topluyor.
bir sigara yakýyor, açýk pencereden dýþarý üflüyor dumaný Ankara’ya duman gözlerini acýtýyor, baþýný dündürüyor uykusuzda salak. yýllar sonra açýlmýþ bir defteri düþünüp gülümsüyor. aynaya bakýyor akan makyajý düzeltiyor.
adamý düþünüyor kadýn, uykusu hafifliyor adamýn buðulu bakan gözlerini hatýrlýyor þimdi þimþek olduðunu düþünüp uyumak istiyor bir çita olup adamýn yanýna koþmak istiyor kadýn aynaya bakýyor artýk makyaja ihtiyacý yok
dikmiþ gözlerini Ankara’yý izliyor kadýn yýllar sonra bunca mucize neden dercesine adam ve kadýn birbirinden gitmiþken kainat neden böyle sürprizler yapýyor? Ankara susuyor kadýn aynaya bakýyor makyajý akmaya devam ediyor..
11.09.2015/cuma Ankara
’
Sosyal Medyada Paylaşın:
özlem(şiir böcüsü) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.