SAKLI GÖLGEM

Dalgalarýnda hayata kafa tuttuðum denizlerde kaldý
Son dermaným.
Þarkýlar söyleyip dans ettiðim martýlarda kaldý
Son çýðlýðým
Gözlerinden kan,
Dillerinden dert damlayan güvercinlerimin yarasýný saramadýðým da
Kesildi can damarým.





Ve yine her zaman ki gibi duymadýn feryadýmý.
Kendi doðrularýnda diretirken
Kaç doðruyu yanlýþa kurban verdiðini
Boynunda ki vebali
Bilmedin
Duymadýn
Görmedin
Yargýlamakla öylesine meþguldün ki.





Belki gelecek meçhul, mazi acý
Mazinin yaðmurlarý yýktý geleceðin bilinmezliðini
Gelecek artýk gökyüzünün karaya çaldýðý bir deniz
Uçsuz, bucaksýz
Ve sen o denizde kaybolanlardan habersiz
Hýrslý ve bir o kadar da umarsýz
Çamura bulanmakla öyle meþguldün ki.






Bedenim artýk acýya duyarsýz
Avuçlarýmda can çekiþirken güvercinler
Yüreðim dermansýz.
Lal olmuþ diller kalemi kýrdý
Þiirler suskun

Bir elim toprak
Bir elim gözyaþý
Bir yaným düne yakýn
Bir yaným yarýna uzak
Bir tek umut dalý kalmadý ki gölgesine saklanacak.






Þimdi sen duymadan gidiyorum
Sana yakýn kendime uzak
Bilmiyorum mazi affeder mi ?
Yarýnlar aðlar mý ?
Umutlar güler mi ?
Toprak,
Bu kadar acýyý temizler mi?







Sosyal Medyada Paylaşın: