GÜLMELERİN VARYA

GÜLMELERÝN VARYA

Fýrsat buldukça okul çýkýþý
Tren istasyonuna varýr
Kavaklýk ve deðirmenler tarafýna
Raylar üzerinde yürümeyi severdik.
Bir rayýn üzerinde sen
Öbür rayýn üzerinde ben yürürdük.
Ellerimizi uzatýrdýk birbirimize
Parmak uçlarýmýz temas ederdi.
Ellerimizi tam tuttuðumuz zaman,
Ya sen düþerdin, ya da ben düþerdim raylardan.
O zaman gülmelerin baþlar
Katýla katýla gülerdin,
Ben de gülmelerini severdim.
Gözlerin yanardý çakmak çakmak,
Bazan da gözlerin yaþarýrdý buðulu ve nemli,
Çocuk gönüler sevdaya demli...

Utanýrdýn, gözlerini yere diker,
Göz altýnda bakardýn.
Ben de bakardým, susardým,
Sol göksümü yakardýn.
Tekrar gülmelerin baþlardý,
Gözlerinle göksüme ilýk ýlýk akardýn...

Evinizin hizasýna geldiðimiz zaman
Elimi býrakýr,
Gözlerime bakar,
Gülmelerin baþlar
Güle güle koþar adýmlarla giderdin
Gözlerinde yaþlar…
Bense sevdamý sana adar
Tutkularla arkandan baka kalýrdým,
Son dönemeçde el sallamalarný görene kadar...

Ýþte böyle;
Gülmelerin varya
Sana karþý düþüncelerim baþlar...
---- 12.09.1959 – Ýslahiye.

Ýsmailoðlu Mustafa YILMAZ – Ýstanbul.

........................................................



























Sosyal Medyada Paylaşın: