Kalbim bir porselen olsa,çabuk kýrýlsa, elini tuttuðum zaman ürperip havalara uçsam, sanki her adýný andýðýmda sevincim bol olsa, seni her andýðýmda sevinebilsem keþke.
Her þiirim de senden bahsedeyim, sanki bir ozan atýþmasý gibi, seni nasýl sevdiðimi tartýþayým seninle, sen mi çok,ben mi çok seviyorum diye tartýþalým,olmaz mý.
Umutsuzluk neden kaplýyor içini,bilmiyorum, kelimelerim her tanesi doðrumu bilmiyorum,ya da anlamýyorum, aramýzda sanki kedi köpek atýþmasý var,bir türlü orta yolu bulamýyoruz, ne sevebiliyoruz,ne de güvene biliyoruz,anlamýyorum.
Artýk sona gelmeliyim herhalde,düþünüyorum, her dizem de nasýl anlatabilirim,bilmiyorum, kelime haznem fazla deðil,seçemiyorum, bizden bir þey olur mu,bilmiyorum.
Kalbim var,umudum var,cesaretim var,biliyorum, senden beklediðim tek söze ihtiyacým var,biliyorum, kelimelerim çok karýþýk ve düzensiz,evet, ama ben seni seviyorum, senin gözünde bir görünmez gibiyim, oturduðum aðacýn gölgesin de seni bekliyorum, belki gelirsin de,fark edersin diye, bekliyorum.