Yaðmur yaðsa ýslanýr uslanýr kavrulan kara toprak
Rüzgar esse kýmýldanýr yere düþer kuru yaprak
Ya ciðerine ateþ düþen analarýn halýný kim soracak
Köz düþtü ocaklara, söyleyin kapýyý kim çalacak
Sunmadý yazgý elle tutulur hiç bir þey ölümden baþka
Küçümse kendini doðayý ve tüm evrenin sonsuzca yararsýzlýðýna
Senden geliyor her avuntum bu soluk resim
Dünyada ölüm gibi bir vicdansýzlýk hüküm sürüyor ne kadar yaþasanda..
Hüzün çarkýna tutulmuþ yýldýzlý gök tarlasýnda
Kuþlar uykuya daldý geceler sessiz karanlýk daðlar kanýyor uzaklarda
O vakit bu kör karanlýðý yýrtýp atmak gökyüzünden
Mavi ýþýklarýn aydýnlýðýnda Irmaklardan denize dökülsün
aydýnlýk sabahlarýna
Sonbahar mevsiminin ayak ucuna uzanmýþ sere serpe
Güz gülleri açýyor bahçelerde yýldýzlý gecelerde
Buna raðmen geceden sýyrýlan ihtiyar meþe aðacý
Unutmuþ þafakta kanayan baðrýný yasýný tutuyor sevgisizliðin..
Akþamlar olsun istemiyorum.
Çünkü, yarýn sabah þehit haberleri duymak istemiyorum..
Nurten Ak Aygen
10.09.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.