YORGUN
Sevdayý baþýma sardýn saralý,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun!
Senden ayrý düþsem yürek yaralý,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun!
Karanlýk geceler üstüme çöktü
Þeytalar baþýmdan kaynar su döktü
Gurbet dedikleri belimi büktü,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun!
Gönül deryamýzda ýrmaklar çaðlar
Hasretlik çekenler yürekten aðlar
Gelmek istesemde yol vermez daðlar,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun!
Sen Türküler söyle bense yorgunum
Fýrtýnalar kopsa yine durgunum
Ayrý kalsak bile sana vurgunum,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun!
Sanmam bu dünyada gülecek yüzler
Ýçimde bir duygu hep seni özler
DOÐANAY’ý dersen yolunu gözler,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun
Kemal DOÐANAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.