Bazen neyin ne olduðunu düþünemeyecek kadar yoruluyorum hayatta... Bazende çiçek açsa gülümseyecek kadar neþeliyim aslýnda Bazen elinden oyuncaðý alýnmýþ kýz çocuðu kadar masum, Bazende önümde aðlayan insaný hiç bir þey yapmadan izliyecek kadar kötü. Caným yansa bir ah çekemeyecek kadar suskunum., Kaldýrým kenarý oturmuþ dilenci kadar yanlýzým Birazda hüzünlüyüm aslýnda elinden umutlarý alýnmýþ, Küçüklüðünden beri kendiyle savaþmýþ. Zaman geçtikce güveni kýrýlmýþ Sebepsiz yere insanlardan soðumuþ Artýk üzülmek yok dedikten sonra defalarca üzülmüþ. Derdini anlatmak yerine delik delik kaçanlardan, Kendi içinde kaybolmuþ benliðini arayanlardaným ben.!
Sosyal Medyada Paylaşın:
çağrı emre çıtaksevi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.