Kahır gölgeleri çiçek yarası tenimde o yüzden terk edeceğim ey şehrim seni

Bu gün terk edeceðim ey þehrim seni
Özlemin dünden daha yakýcý
Bu günden daha da zor gelecek bana


Doðduðum günden beri seni soludu ruhum
Þimdi savrulacaðým yalnýzlýðýma
Þiirler küskün umarsýz yalnýzlýðýma dönüyorum


Ben bu gece yalnýzlýk entarisini giyeceðim
Ufkumda kara bir gölge gibi dolanacak ebabil kuþlarý
Öbek öbek konacak gönlümün dalýna
Ve soluyacaðým özlem nefesini
Nefesin nefesimde yanacak


Belki ayrýlacaðýz bu sonbaharýn sonunda
Yirmi yýlý bir çýrpýda yýkacak senin egolarýn kim bilr
Ya da dað gibi dikileceksin
Tam karþýlarýnda olacaksýn
Alnýný karýþlayacak sýn bizleri ayýrmaya çalýþanlarýn kim bilir


Uzaklara yayýlacak ýtýr kokulu sevdalar
Hüzün kokacak terleyecek yalnýzlýðým
Sýcacýk somun kokacak sabahlarým


Her soru iþareti beni sana götürecek
Ünlemler nokta koyacak sevdama
Ve kül rengine bürünecek umudum


Erteleyeceðim düþlerimi bir kenara iteceðim
Ýstif istif yýðacaðým umutlarýmý
Gün dönecek ekinoks olacak umudum
Yoksa paradoks mu olacak
Bak yine yüksün ruhumun omuzlarýnda


Dünüm yarýným bu günüm hepsi un ufak oldu
Kahýr gölgeleri çiçek yarasý tenimde
Bu gün terk edeceðim ey þehrim seni
Özlemin dünden daha yakýcý
Bu günden daha da zor gelecek bana


Mahmudiye Düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın: