’Lütfen unutma beni, Bir selam da olsa yaz bana.’ dedi kadýn...
’Unutmak mý? O nasýl söz? Ben nasýl unuturum seni, Kendimi unuturum, yine seni unutmam!’ dedi adam ve ekledi: ’Ama, sen de unutma beni.’
’Çok þükür, bu da güzel.’ dedi kadýn, gülümseyerek...
’Güzel olan her daim sensin.’ dedi adam, kadýnýn gözlerine bakarak...
’Hayýr, o ben deðilim! Güzel bakan güzel görür, o senin yüreðinin güzelliði.’ dedi kadýn...
’Madem ki unutmak aslýnda bir vedadýr, Seni sevmek kutsal bir davadýr, Lügatýmdan tüm hoþçakallarý çýkardým ve seni unutmamaya and içtim.
Güneþ ne zaman yeryüzüne doðmazsa, çiçek ne zaman dalýnda açmazsa, Ýþte o zaman, Bil ki o zaman, Ben de unuturum, Seni ve bir kurþun misali beni yakan, Kahverengi gözlerini...
Ne baþkasýný sevebildim senin yerine, Ne de kendimi kandýrabildim, Dünya ne zaman tersinden dönerse, Ecel ne zaman kapýmdan geçerse, Ýþte o zaman, Bil ki o zaman, Ben de unuturum, Seni ve yüreðimde yaþattýðým bitmez, tükenmez sevgini..." dedi adam.
"Beni de aðlattýn ya helâl olsun sana!" dedi kadýn.
Sahi, ne demiþti þair: ’Unutma! Unutulanlar, unutanlarý asla unutmazlar...’
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 21 Nisan 2015-Isparta
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.