Sakladığım son umut

Kapanmýþken iyilik perdesi dünyanýn yüzüne
Aynada konuþtuðum benle
Bilmediðim kaç isyan istiþare edecem daha
Þakülü doðruluðunu yitirmiþ eðri düzenin
Yamuk suratlý duvarý ile

Ýrdelediðim her þeyin ucu sineme dokunuyor
Bedbah görünüyor iyi niyet uðruna sayabileceðim bütün gerçekler
Ýkrah sarýyor iyilik sayfasýna yazýlan
Ýlk ve son cümleleri
Hangi tarafa çeksem mahsumiyeti
Muhakkak bir yerine kötülük yapýþýyor
Yok oluyor bütün hoþ cümleler
Yerine nahoþ kelimeler sahne alýyor
Kaleme aldýðým her güzel þiirde

Rüzgâr bile meþrüdiyetini yitirmiþ terazisiz dünyanýn
Yaz gününde hazan esiyor
Sümkürüyor sanki hicabette bitmek üzre olan nefesi ile
Kaptýrmýþ kendini yazý,kýþ belliyor sanki


Berekete zehir yaðdýrýyor gök Tanrý’sý
Ölen minacýk yüreklere gürleyip aðlarcasýna
Yaðmurlar bile mutsuz yaðýyor
Çok sevdiði topraða
Kýyamet çokmu yakýn diye düþünceler
Sarýyor beni ansýzýn
Kafamda bir ton soru oluþuyur cevabýný bilemediðim
Hangi tarafa iliklesem güzel bir düþünceyi
Ýki yakasý bir araya gelmiyor fikirlerimin


Þimdi rüyalarým bile karanlýk
Bütün hayallerim iyi niyetini yitirmiþ
Son olsun diye hep sakladýðým bir umudum var
Bir parça iyiliðe seve seve adayacaðým
Bir yerinde aklýmýn
Korka korka sakladýðým bir umut
Belki insanlar hayvanlardan güzel þeyler öðrenir diye


M.kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın: