. . . Varýp varabileceðin uzanýp ulaþamayacaðýn söyleyip duyuramayacaðýn beklemekten usanýp kapattýðýn kapýlar açýk unuttuklarýn bir akvaryum dolusu öldüðünde balýklarýn kanaryaný gömdüðünde evin arka b’ahhçesine anlýyor ki insan ’dünya’da ölümden baþkasý yalan’ . Okuyup üflediðin yaralarýn iple çektiðin yarýnlarýn diyecek kelamýn yazacak kalemin bakýþýn susuþun gülüþün tüm insan yanlarýna vermediðinde karþýlýðýný bir daha anlarsýn ’dünya’da ölümden baþkasý yalan . Kaybettiðin masallarýn kahramanlarý gibi bir daha asla bulamayacaðýn tek baþýna ne yapacaðýný bilemediðin kimsesizliðin müsvedde yaþamlarýn baþmisafiriyken en yaðmurlu birgünde kuruyacak harika gül ...Ve ölecek soldu diye bülbül þimdi söyle bana ’dünya’da ölümden baþkasý yalan’ deðilde ne . . . : Yunus Beypýnar Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.