Taş oldu yüzüm

Taþ oldu yüzüm

Tebessümün bile izi kalmadý,
Gülmeyi unuttum taþ oldu yüzüm.
Þu akýlsýz baþým öðüt almadý,
Þimdi heyhatlar la aðlýyor gözüm.

Surlarý devirir, daðý yýkardým,
Duvara týrmanýr dama çýkardým,
Ne yorulma bilir, ne de býkardým,
En dik yokuþ bile olurdu düzüm.

Acizlik aklýma asla gelmezdi,
Kan kusardým amma kimse bilmezdi,
Çareler tükenmez umut ölmezdi,
Arayýp bulurdum illa bir çözüm.

Bilirim sanýrdým bilmiyormuþum,
Oldum zan ederken olmuyormuþum,
Testim delikmiþ de dolmuyormuþum,
Külli iradede yok olmuþ cüzüm.

Gizli sýrlarýmý kimse bilmese,
Köre ne demeli bizi görmezse,
Rabbim lütfederek izin vermezse,
Diktiðim asmalar vermiyor üzüm.

Ben bu kaderimi kendim seçmedim,
Kendimden geçtim de Haktan geçmedim,
Çok tohumlar ektim ürün biçmedim,
Verimsiz hasatla geçiyor güzüm.

Sevmek kutsalýmdýr, imaným dinim,
Evren cehennemim, cennettir inim,
Düþmaný dost bildim, asla yok kinim,
Buzul daðlarýný eritti közüm.

Yasalýyým halim gelmiyor dile,
Her an düðün bayram çektiðim çile,
Sevdama ihanet bitmese bile,
Yine de aþk ile doludur özüm.

04.09.2015… Mustafa Yaralý




Sosyal Medyada Paylaşın: