elimden düþen pembe hayallerimle, ayaðýma takýlan çakýl taþý umutlarýmý alýp atýlýyorum yalnýzlýðýmýn kollarýna. artýk hiç bir dal kalmadý tutunacaðým.
aynalar bile reddediyor, aðlamaktan þiþmiþ yüzümü yansýtmayý. dinlediðim her þarký yalnýzlýðýn farklý tonlarýný hissettiriyor. hiç biri de zerre kadar sarmýyor yaralarýmý.
aklýmýn dallarýna yuva kuran ne kadar ukde varsa acýmadan kanatýyor tutulmamýþ sözler karargahýný
meraklanma ama... hala býraktýðýn yerde usulünce kanamaktayým sana.
akýllandým fakat... tüm saatlerimi ayrýlýða kurdum, bundan böyle ne kendime ne de sana zerre kadar yokum.
hoþçakal tüm o bitmek bilmeyen sancýlý gecelerimin katili hoþçakal gidip gidip de dönmeyen katli vacip sevgili 02/09/2015 Can ÇALIÞKAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Can Çalışkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.