Ne zaman ölçümlüyecisi ölçebilir
Böyle tedirgin açan sonbahar güllerini
El ayak tutarken silsin güneþin terini kurusun
Mavi donlu gündüz omuzlarýnda kýsa kollu entarisi
Biyyelerini baðlasýn kader yoksunu akþamdan kalma dertlerin
Ümit ölür mü be gülüm çýkmayan canda umut var
Varsýn sararsýn solsun artýk sonbahar
Asrýn ilkyarýsýný oynarken yýllar
Mevsimin ikindisinde sarý hazan
Baktýkta bahçesinde akþam sefalarý boy atmýþ acýlar
Yýldýzlar binlerce kelimeye þahit
Mýzýkçý bulutlar oynaþýyor gökyüzünde siyah perdeyi bir taþ attým
hayallerimin evine hadi pencereye çýk
Aðaçlar yaprak dökmeyi hazýrlanýyor
Gündüzler kavurucu sýcak
Akþamlar oldukça serinletici
Kýskývrak kýskaçlarý arasýnda bakýyor zaman
Kapýlar ardýna kadar açýk
Ayrýlýklarý kavuþturan bir efsun
Bahtiyar Okul yolundaki aðaçlar
Sen ne dersen de maziye gömüldü o sonsuz hatýra
O çocukluk günlerinde salladýðýn çýgýraklar
Horoz þirketlerinin tadý kalmadý
Hayatýn eski tadý vesselam
Hani kýrlangýçlarýn yuvasýný bozan çocuklarýn yüzüne
Çil basardý kýrlangýç zamaný gelince
Yaptýklarýyla yaþar insanlar özlemlerine çomak sokar kurþun atar
Ben her mevsim yapraklarýný dökmeyen aðaçlarýda severim
Ýnce ince aðlarlar içlerinden
Belli etmez öyle çekip gitmezler öykülerden
Kuþlara kurtlara barýnak olur
Dirseði olur kolu kanadý damý olur bir bahçenin
Gölgesi çocuklara arkadaþ olur
Çocuklarý seveni bende severim
Sitemli sözlerin parodisini iç göçlerinin tesellisi
Güneþte ölen bostanlar çürüyüp toprak olmaya yüz tutmuþ yapraklarýn
Üstüne doðuyor küllerinden ateþlenen zamanda
Bitti dediðin andan sonra baþlýyor
Yeni bir umut
Kuþ gözü kadar bir manzaradan
Beni ölümüne sevme
Kalbimde bir takanak olmasýn
Bir borcum olmasýn kimseye
Gelip geçici yaþamýn gözleri kýyýsýndan köþesinden
Týrtýkladýðýmýz taze umutlarla bunca yýl geçti
Kelepçe takamadýðýmýz kaderin elleri
Yüzüne bakýp koyamadýðýmýz örgü
Acýmazca prangaladý ömrümüzü ki Sürgit
Sitemli bir bahçenin gülleri sözcükleri suladý
Gözpýnarlarým adaletini uygun daðýtmayan hakkaniyetinde soluklandýk
Belkide kuþlardan çok biz bilmiyorduk uçmasýný
Hep yorgun yazdýklarým
Bak gör ki artýk aðlayamýyorum bile
Silikon çekilmiþ pencere gibiyim
Ve bir zamanlar çocukken bir o kadarda sýdaktým. Hani!!
Hayat iþte bu usta
Acýlardan þiir doðar
En çok çocuklardan sonra
Sen evin gizli bir köþesinde
Mýsralara dökerken bütün aðýný zehrini
Bir yanda bal kaymak
Bir yanda kuru ekmek
Bir yanda altýn sayar
Saraylarda köþklerde
Yalýlarda ki ekmek arasý domatesi bile aratýr
Gün gelir devran döner acýlarý kocatýrsýn yüreðinde
Ýçine þiir düþer
Ay düþmüþ kuyu gibi aydýnlanýr
Ýnanki altýn saymaktan iyidir
Þiir saymak!!
-I-
Daha kaç çocuk karaya vuracak
Ölü balýklar gibi
Daha kaç kiþi ölecek
Beceriksiz politikalarla
Bak sonbahar geldi
Ortalýk yanýyor hala
Yalnýzlýk içine iþledi þiirlerin
Geviþ getiriyor büyük baþ hayvanlar
Bütün acýlarýn üstüne
Tatlý geldi insan eti
Bombalarla kýzaran
Derin sularda boðulan
Hendek savaþýnýz mübarek olsun.
Devlet geçmiþi özlemesin
Devletin hissi olmasýn
Devletin hakký hukuku olsun
Devlet ana gibi kucaklayýcý
Baba gibi güvenli olsun
Daha neler görecekki bu gözlerimiz
Yeter ki hangi milletten olursa olsun!
Çocuklar ölü balýklar gibi karaya vurmasýn!
Çocuklar ölmesin!!
-II -
Çocuklar ölüyor...
Her þiir beni seni hatýrlatýyor
Biraz hüzünlü satýrlarýnda akþam gibi gözlerin
Karanlýk kýyýlarda yýllar ölüyor içimde
Bir tek senin anýn nefes alýyor içimde
Sol yanýmda saklýyorum
Bütün sevdiklerimi
Kardeþlerim babam
Býrakýp gittiniz ya bizi
Buralarda iyi zamanda deðiliz
Ýþte yaþýyoruz
Halimiz iþ güveyliðinden hallice
Zaman o kadar çok çabuk geçiyor ki Sürgit barýþ olsun
Ýstiyorum.
Olmuyor
Ýçimde þiirler ölüyor
Siz yoksunuz
Bak çocuklar karaya vuruyor..
Nurten Ak Aygen
03.09.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.