Eylüldü, Akþamlar yerini siyaha býrakýrken, Yollara d/üþüyorum, gündüz geceme sarýp. Her yer kendince kalabalýk, duman içinde Oysa ben yine yalnýz, yine kendinde k/ayýp
Eylüldü, Hazan kondu dalýma, d/al kýrýldý incindi. Son bir ümitle çýrpýnýrken, yürek sensiz boðuldu. Sarýya boyandý zaman, gülde yaprak sürüldü. Meftuna vurgun g/özler, yerlerde gazel oldu.
Eylüldü, Sen, sesini yitirmiþ deli rüzgar gibi, Ardýna b/akmadan çekip gittin Kirpiðimden çýkan yangýn hazana çakýp gittin Eylülü kýzýla boðdun, ben o gün sen de öldüm.
Birgül Otlu Ahlat 1997 Ahlat
Sosyal Medyada Paylaşın:
Birgül OTLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.